Online-Seminar
Details
Kryzys klimatyczny, poprzez kolejne susze, uderza najmocniej w polskie rolnictwo. Mniejsze gospodarstwa rodzinne, długo demonizowane jako przejaw zacofania, okazują się lepiej odpowiadać potrzebom zrównoważonego, dostosowanego do wyzwań klimatycznych rozwoju niż wielkie, przemysłowe fabryki żywności. Postulaty promowania lokalnej, polskiej żywności podnoszone przez organizacje rolnicze, spierające się z wielkimi sieciami handlowymi sprowadzającymi dostępne w Polsce warzywa i owoce z dalekich krajów, wpisują się w trend redukcji śladu węglowego produktów. W końcu, Polska wiejska, czy mówiąc szerzej, Polska prowincjonalna, zwłaszcza mieszkający tam ludzie starsi, w wielu przejawach swojego stylu życia – oszczędności, która każe nie marnować; zaradności, która każe naprawiać, a nie wyrzucać – wydają się lepiej realizować wskazania „naturalnej ekologii” niż wielu deklarujących wysoką świadomość ekologiczną młodych mieszkańców wielkich miast.
Jednocześnie między rolnikami i wsią a zdominowanym przez mieszkańców wielkich miast ruchem ekologicznym istnieją realne napięcia i pola konfliktów: zaczynając od odstrzału dzików, a kończąc na tzw. „piątce dla zwierząt”.
To problem nie tylko dla rolników, ale też dla wszystkich Polaków, którym powinno zależeć na bezpieczeństwie i suwerenności żywieniowej naszego kraju.
Dyskutanci:
Mieczysław Babalski, rolnik ekologiczny, Stowarzyszenie EkoŁan
Joanna Perzyna, rolniczka, Nyeleni Polska
Zbigniew Karaczun, ekspert Koalicji Klimatycznej, SGGW
Izabella Bukraba-Rylska, socjolog wsi, UW
Debatę poprowadzi Mateusz Piotrowski, doradca programowy Światowego Ruchu Katolików na rzecz Środowiska.
Partner
