Seminar
Детаљи
Seminar su organozovali Hrišćanski kulturni centar, Beogradski centar za ljudska prava i Fondacija Konrad Adenauer. Učesnici su imali priliku da se upoznaju sa pravnim standardima u oblasti ostvarivanja verskih prava lica lišenih slobode i istraživanjem njihove implementacije koje je u protekloj godini obavio Beogradski centar za ljudska prava, kao i da razmene iskustva u ovoj važnoj oblasti.
Cilj seminara bio je razmena iskustava sveštenoslužitelja i doprinosa koji verske zajednice mogu dati kroz rad sa ovim licima, kako bi se u skorijoj budućnosti inicirala rasprava na najvišem državnom nivou o ovoj temi.
Zamenik zaštitnika građana, g. Miloš Janković, skrenuo je pažnju na to da u ovim ustanovama boravi preko 10 000 lica. G. Janković je istakao da je Uprava za izvršenje krivičnih sankcija načelno saglasna i odobrava ulazak sveštenika u ove ustanove i još jednom upozorio na sistemske probleme sa kojima se kazneni sistem u Srbiji suočava. „Idealizovanim predstavama o verskom i društvenom životu“ u nekim od pomenutih ustanova g. Janković je suprostavio ogroman broj prigovora zaštitnika prava građana na veoma teške uslove života zatvorenika, naglašavajući da postojanje bogoslužbenog prostora nije dovoljno, već da je značajnije da se zatvorenicima omogući što više slobode za razgovore sa sveštenicima.
Pravnici Nevena Nikolić i Nikola Kovačević, iz Beogradskog centra za ljudska prava, predstavili su rezultate istraživanja ostvarivanja verskih prava u zatvorskim i pritvorskim ustanovama urađenih na osnovu unutrašnje zakodavne regulative koja uređuje ovu oblast. U zaključku svog izlaganja izneli su da se verska prava lica lišenih slobode u kaznenim ustanovama Srbije odvijaju na pristojnom nivou. Problem ipak postoji u nedostatku prostora, pa je čest slučaj da zavodi nemaju dovoljno prostora da opreme i urede prostoriju za verske obrede. Posebno je istaknut primer dobre prakse Okružnog zatvora u Kragujevcu.
Jerej Gligorije Marković iz Hrišćanskog kulturnog centra govorio je o svom ličnom iskustvu u služenju pri Specijalnoj zatvorskoj bolnici i Istražnom zatvoru u Beogradu. Nepostojanje sistematskog rešenja u oblasti delovanja sveštenoslužitelja pri ustanovama ovog tipa vodi brojnim manipulacijama, zahvaljujući kojima vernici ne mogu da osete duhovnu brigu Crkve prema njima, ističe otac Gligorije.
U zanimljivoj diskusiji koja je potom usledila izneta su pozitivna iskustva sveštenoslužitelja koji deluju pri kazneno-popravnim ustanovama u Sremskoj Mitrovici, Subotici i Kruševcu. Veću otvorenost ovih ustanova prema delovanju sveštenoslužitelja u odnosu na neke druge objašnjavaju većim razumevanjem zatvorskih uprava, upornošću i istrajnošću episkopa i sveštenika da se vernicima u ovim ustanovama omogući življenje u veri.
Posebno u drugom delu razmene mišljenja prisutnih govoreno je mogućnostima prihvata osuđenih lica i podrške koja se mora pružiti po odsluženju kazne, kao i u ulozi koju crkve i verske zajednice mogu imati u procesu resocijalizacije.
U zaključku skupa iznešeno je da su najveći problemi: prenaseljenost u kazneno-popravnim i pritvornim ustanovama, problem sa podnescima koji se tiču molbe pritvorenih i osuđenih lica za nekom verskom delatnošću a koji ne stižu do uprave, problemi sa posetama pritvorenim licima, nemogućnost verske štampe u pojedinim institucijama, nedostatak specijalizovane obuke sveštenoslužitelja, kao i umrežavanje na nivou samih verskih zajednica.
Organizatori su za jesen najavili još jedan okrugli sto, ovaj put sa upravnicima zatvora i socijalnih institucija kako bi se što brže došlo do rešenja problema na ovom polju.
